حديث و آيات: مقدمه
رُوِىَ أَنَّهُ حـُمِلَ بَزٌّ لَهُ قيمةٌ كَثيرَةٌ، فَسُلَّ فى الطَّريقِ، فَكَتَبَ اِلَيْهِ الذَّى حَمَلَهُ يُعـَرِّفُهُ الْخَبَرَ، فَوَقـَّعَ بِخَطـِّهِ:
إنَّ أنـْفُسَنا وَ أمـْوالَنا مِنْ مَواهِبِ اللّه ِ الهَنيئَةِ وَ عَواريهِ المُسْتَودَعَةِ يُمَتـِّعُ مِنها فىسُرورٍ وَ غِبـْطَةٍ يَأْخُذُ ما اُخِذَ مِنْها فى أجرٍ وَ حِسْبَةٍ
فَمَنْ غـَلَبَ جـَزَعُهُ عَلى_'feصَبْرِهِ حـَبِطَ أجـْرُهُ و نَعـُوذُ باللّه ِ مِنْ ذلِكَ.
نقل شده است بارى قماش كه ارزش زيادى داشت براى امام جواد عليه السلام برده مى شد. در بين راه دزديده شد. حامل بار جريان را به امام نوشت و خبر داد. امام عليه السلام با خط مباركش چنين نوشت:
جان و مال ما از موهبتهاى گوارا و امانتهاى سپرده خداوند است. هر چه را خواهد با مسرت و خشنودى از آن بهره مندمان مى كند و هر چه را بخواهد با اجر و پاداش مى گيرد، كسى كه بى تابى او بر صبرش غالب شود اجرش پايمال شده است و ما از اين به خدا پناه مى بريم.