حديث و آيات: مقدمه
قـالَ المُفـيدُ:
وَ كانَ الْمـَأْمـُونَ قَدْ شَغـَفَ بأبىجـَعْفَرٍ عليه السلاملِما رَأى مِنْ فَضْلِهِ مَعَ صِغـَرِ سِنِّهِ وَ بـُلُوغِهِ فِى الْعِلْمِ وَ الْحِكْمَةِ وَ الْأدَبِ وَ كمالِ الْعَقْلِ مالَمْ يُساوِهِ فيهِ أَحدٌ مِنْ مَشايِخِ أهْلِ الزَّمانِ فَزَوَّجـَهُ ابنَتَهُ اُمَ الْفـَضْلِ وَ حَمَلَها مَعَهُ اِلىَ الْمَدينَةِ، وَ كانَ مُتَوَفِّرا عَلى اِكْرامِهِ وَ تَعـْظيمِهِ وَ إجْلالِ قَدْرِهِ.
مرحوم شيخ مفيد گويد:
مأمون نسبت به امام جواد عليه السلام بى نهايت علاقه پيدا كرده بود، به خاطر برترى او در علم و حكمت وادب و عقل كه هيچ يك از بزرگان زمانش با او هم طراز نبود، به همين جهت دخترش ام الفضل را به عقد او در آورد و او را همراه امام عليه السلام به مدينه فرستاد. مأمون در احترام و اكرام و حفظ موقعيت امام بسيار كوشا بود.
اين احترام ها چه بسا جنبه ظاهرى و ريايى داشت و از وجود آن حضرت نيز مى خواست به نفع حكومت و موقعيت خويش و فرو نشاندن خشم علويان استفاده كند.