حديث و آيات:
پرهيز از لغزشگاه هاى زبان
الترغيب و الترهيب عن مُعاذ بنِ جبلٍ : كنتُ مع النبيِّ صلى الله عليه و آله في سَفَرٍ ··· فقلتُ : يا رسولَ اللّه ، أخبِرني بعَمَلٍ يُدخِلُني الجنَّةَ ، و يُباعدُني عنِ النّارِ . قالَ : لقَد سألتَ عَن عَظيمٍ [ ثمَّ أخبَرَهُ صلى الله عليه و آله عمّا سأل عنهُ] ··· ثمَّ قالَ : أ لا اُخبِرُكَ بمِلاكِ ذلكَ كُلِّهِ ؟ قلتُ : بلى يا رسولَ اللّه ِ، قالَ : كُفَّ علَيكَ هذا، و أشارَ إلى لِسانِهِ
قلتُ : يا نَبيَّ اللّه ِ، و إنّا لَمُؤاخَذونَ بما نَتكَلَّمُ بهِ ؟ قالَ : ثَكَلَتكَ اُمُّكَ ! و هَل يَكُبُّ النّاسَ في النّارِ على وُجوهِهِم ـ أو قالَ : على مَناخِرِهِم ـ إلاّ حَصائدُ ألسِنَتِهِم ؟ ! .
الترغيب و الترهيب ـ به نقل از معاذ بن جبل ـ : در سفرى با پيامبر از حضرتش درباره آنچه كه به بهشت مى برد و از آتش دور مى گرداند، سؤال كردم. حضرت فرمود: سؤال بزرگى كردى. سپس پاسخ سؤال را داد و فرمود : آيا بنياد همه اين ها را به تو خبر ندهم؟ عرض كردم: چرا، اى رسول خدا! پيامبر صلى الله عليه و آله به زبان خود اشاره كرد و فرمود: اين را نگه دار. عرض كردم: اى پيامبر خدا! آيا ما درباره آنچه مى گوييم مؤاخذه مى شويم؟ حضرت فرمود: مادرت به عزايت بنشيند، مگر مردم را چيزى جز دِرَويده هاى زبانشان به رو ـ يا فرمود: به بينى ـ در آتش مى افكند؟