الإمامُ عليٌّ عليه السلام : طُوبى لِمَن ذَلَّ في نفسِهِ، و طابَ كَسبُهُ ، و صَلُحَت سَريرَتُهُ ، وَ حَسُنَت خَليقَتُهُ ، و أنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ ، و أمسَكَ الفَضلَ مِن لِسانِهِ .
امام على عليه السلام : خوشا به حال كسى كه در نظر خود خوار است و كسب و كارش پاكيزه و نيّت و درونش پاك و خوى او نيك است. زيادى دارايى خود را انفاق مى كند و زبانش را از زياده گويى، نگه مى دارد.