حديث و آيات: مقدمه
قالَ الْمفيدُ:
كانَ الرِّضا عَلِىُّ بْنُ مُوسى عليهماالسلام يُكْثِرُ وَعْظَ الْمأَمْوُنِ إِذا خَلابِهِ وَ يُخَوِّفُهُ وَ يُقَبِّحُ لَهُ ما يَرْكَبُهُ مِنْ خِلافِهِ وَ كانَ الْمامُونُ يُظْهِرُ قَبُولَ ذلِكَ مِنْهُ وَ يُبْطِنُ كَراهِيَتَهُ وَ اسْتِثْقالَهُ.
مفيد عليه الرحمه مى گويد:
امام رضا عليه السلام هنگامى كه با مأمون خلوت مى كرد او را زياد موعظه مى نمود و از خدا مى ترساند، و كارهاى خلافى را كه مرتكب مى شد تقبيح مى نمود. و مأمون در ظاهر اظهار قبول كرده و ناراحتى و سنگينى آن را پنهان نمود.
امر به معروف و نهى از منكر، خصوصا نسبت به مسؤولان و مجريان، از تكاليف سنگين است و گفتن سخن حق در برابر حكّام ستمگر جهادى بزرگ محسوب مى شود. تذكّر خصوصى به مأمون، براى آن بود كه خشم او برانگيخته نشود و موعظه امام را بهتر بپذيرد.