عُبَيْدُ بْنُ أَبى عَبْدِ اللّهِ الْبَغْدادى عَمَّنْ أَخْبَرَهُ قالَ:
نَزَلَ بَاَبى الْحَسَنِ الرِّضا عليه السلام ضَيْفٌ وَكانَ جالِسا عِنْدَهُ يُحَدِّثُهُ فى بَعْضِ اللَّيْلِ فَتَغَيَّرَ السِّراجُ، فَمَدَّ الرَّجُلُ يَدَهُ لِيُـصْلِحَهُ فَزَبَرَهُ أَبُوالْحَسَنِ عليه السلامثُـمَّ بادَرَهُ بِنَفْـسِهِ فَأَصْـلَحَهُ ثُـمَّ قـالَ عليه السلام:
«إنّـا قَوْمٌ لانَسْتَخْدِمُ أَضْـيافَـنا.»
عبيد بن ابى عبداللّه بغدادى از شخصى نقل مى كند كه گفت:
در محضر امام رضا عليه السلام بودم كه ميهمانى بر او وارد شد، هنگامى كه امام با ميهمان مشغول صحبت بود، شعله چراغ تغيير كرد، ميهمان دستش را دراز كرد تا آن را اصلاح كند، امام عليه السلام او را از اين كار بازداشت و خودش آن را اصلاح نمود، سپس فرمود:
«ما مردمى هستيم كه ميهمانان خود را به كار نمى گماريم».