حديث و آيات: مقدمه
عَنْ الصَّولِىّ قالَ:
حَدَّثَتنْى جَدَّتى ... وَ كانَ عليه السلام إِذا صَلّى الْغَداةَ،
وَكانَ يُصَلّـيها فى أَوَّلِ وَقْتٍ ثُمَّ يَسْجُـدُ
فَلايَرْفَعُ رَأْسَهُ إِلى أَنْ تَرْتَفِعَ الشَّمْسُ،
ثُمَّ يَقُومُ فَيَجْلِسُ لِلنّاسِ أَوْ يَرْكَبُ .
از صولى روايت شده كه گفت:
مادر بزرگم[كه مدّتى افختار خدمتكارى امام رضا عليه السلام نصيبش شده بود] به ما گفت: امام رضا عليه السلامپس از خواندن نماز صبح در اول وقت، سر به سجده مى گذاشت، تا هنگامى كه آفتاب بالا مى آمد، سپس براى رسيدگى به امور مردم [و بر طرف نمودن حوائج آنان] مى نشست و يا سوار شده پى كارهاى ديگر مى رفت.
بندگان خاصّ خدا، هم پيوندى استوار با خداوند دارند، هم ارتباط خوبى با بندگان. رسيدگى به مشكلات مردم و رفع نيازهاى آنان نيز از عبادتهاى بزرگ است و بايد از خدا توفيق طلبيد تا از دست ما خيرى به مردم برسد.