عَنْ أَبى عُبّادٍ، قالَ:
كانَ جُلُوسُ الرِّضا عليه السلام فى الصَّيْفِ عَلى حَصيرٍ وَ فى الشِّتاءِ عَلى مِسْحٍ، وَ لَبْسُهُ الْغَليظُ مِنَ الثِّيابِ حَتّى إِذا بَرَزَ للِنّاسِ تَزَيّنَ لَهُمْ.
از ابى عباد نقل شده كه گفت:
بساط امام رضا عليه السلام در تابستانها حصير و در زمستانها گليم پشمى و پوشش آن بزرگوار لباس خشن بود، و هنگامى كه براى مردم ظاهر مى شد خودش را براى آنان مى آراست.