حديث و آيات: مقدمه
عَبْدُ السَّلامِ بْنُ الْهِرَوى، قالَ:
جِئْتُ إِلى بابِ الدّارِ الَّتى حُبِسَ فيها الرِّضا عليه السلامبِسَرَخْسَ وَ قَدْ قُيِّدَ عليه السلام، فَأسْتَأْذَنْتُ عَلَيْهِ السَّجّانَ، فَقالَ: لا سَبيلَ لَكَ إلَيْهِ عليه السلام،
قُـلْتُ: وَلِـمَ؟
قالَ: لِأَنَّهُ رُبَّما صَلّى فى يَـوْمِهِ وَلَيْلَتِهِ أَلْفَ رَكْعَةٍ …
عبدالسلام هراتى گويد:
به در خانه اى كه امام رضا عليه السلام را در شهر سرخس زندانى كرده بودند آمدم، و آن حضرت آنجا گرفتار بود، از زندانبان اجازه [ملاقات] خواستم، به من گفت: كه راهى بر او ندارى، پرسيدم چرا؟ گفت: براى اينكه او بيشتر اوقات در روز و شب هزار ركعت نماز مى خواند.
اين نقل، نشان مى دهد كه در ايام حضور امام در خراسان، مدّتى در سرخس زندانى و تحت نظر بوده و بيشتر فرصت را به نماز و عبادت مى گذرانده است.