حديث و آيات: مقدمه
رَجاءُ بْنُ أَبى الضّحاكِ قالَ:
كانَ الرِّضا عليه السلام إِذا أَصْبَحَ صَلّى الْغَداةَ
فَـإِذا سـَلَّمَ جَـلَسَ فى مُصَـلاّهُ
يُسَبِّحُ اللّه َ وَيَحْمَدُهُ وَيُكَبِّرُهُ وَيُهَلِّلُهُ
وَيُصَلّى عَلىَ النَّـبِىِّ وَالِهِ
حَتّى تَطْلِعَ الشَّـمسُ…
رجاء ابن ابى ضحّاك [فرمانده مأموران مأمون براى آوردن امام رضا عليه السلام در ضمن شرح عبادتهاى شبانه روزى امام]مى گويد:
امام رضا عليه السلام هنگامى كه صبح مى كرد نمازرا مى خواند، پس از سلام در جايگاه نماز مى نشست و به تسبيح و حمد و تكبير و تهليل خدا مشغول مى شد، و به پيامبر و آل او صلوات مى فرستاد تا اينكه خورشيد طلوع مى كرد.
اين سيره، درباره امامان ديگر هم نقل شده و آنان، شيعه را هم توصيه كرده اند كه فرصت خاص بين طلوع فجر و طلوع خورشيد را مغتنم بشمارند و به عبادت و ذكر بپردازند و از خواب اين موقع بپرهيزند كه خفتن در بين الطّلوعين، ناپسند است.