حديث و آيات:
نوميدى از رحمت خدا
عنه عليه السلام ـ مِن خُطبَةٍ لَهُ في الاستِسقاءِ ـ : اللّهُمّ قَدِ انصاحَتْ جِبالُنا ··· نَدعُوكَ حينَ قَنَطَ الأنامُ ، و مَنَعَ الغَمامُ ··· فإنّكَ تُنزِلُ الغَيثَ مِن بعدِ ما قَنَطُوا ، و تَنشُرُ رَحمَتَكَ و أنتَ الوليُّ الحَميدُ .
امام على عليه السلام ـ در بخشى از خطبه خود در دعاى باران ـ گفت: بار خدايا! كوههاى ما [از خشكى ]شكاف برداشته است··· در اين هنگام كه مردمان از همه جا نوميدند و ابرها نمى بارند، تو را مى خوانيم···؛ زيرا تويى كه باران را پس از نوميدى خلق، فرو مى فرستى و رحمت خويش را مى گسترانى و تو حاكمى ستوده هستى .