حديث و آيات: مقدمه
أحْمَدُ بْنُ عَبْدِاللّه ِ، عَنْ أَبيهِ قالَ:
دَخَلْتُ عَلَى الْفَضَلِ بْنِ الرَّبيعِ وَ هُوَ جالِسٌ عَلى سَطْحٍ فَقالَ لى:
... وَ قَدْ وَكَّلَ عليه السلام مَنْ يَتَرَصَّـدُ أَوقاتَ الصَّلاةِ، فإِذا أَخْبَرَهُ وَثَبَ يُصَـلّى مِنْ غَيْرِ تَجْديدِ وُضُـوءٍ ، وَ هُـوَ دَأبُـهُ.
احمد بن عبداللّه از پدرش نقل مى كند كه گفت:
به نزد فضل بن ربيع وارد شدم كه در پشت بام نشسته بود [و به زندان نگاه مى كرد]، به من گفت:
نگاه كن ببين چه مى بينى؟
گفتم لباسى بيش نمى بينم، گفت:
او موسى بن جعفر عليه السلام است پيوسته مشغول عبادت است، و كسى را براى اعلام اوقات نماز گماشته است، هنگامى كه وقت نماز را به او خبر مى دهد برخاسته و بى آنكه تجديد وضو كند، شروع به نماز مى كند و اين عادت هميشگى اوست.