حديث و آيات: مقدمه
عَمّارُ بْنُ أَبانَ قالَ:
كانَتْ أُخْتى تَلى خِدْمَتَهُ [موسى بن جعفر عليهماالسلام]
فَحُكِىَ لَنا أَنَّها قالتْ:
كانَ إِذا صَلّى الْعُتْمَةَ حَـمِدَ اللّه َ وَ مَجَّـدَهُ وَ دَعاهُ، فَلَمْ يَزَلْ كذلِكَ حَتّى يَـزُولَ اللَّيْلُ، فَإذا زالَ اللَّيْلُ قامَ يُصَلّى حَتّى يُصَلّى الصُّـبْحَ ثُمَّ يَذْكُرُ قَليلاً حَتّى تَطْلِعَ الشَّمْسُ... .
عمّار پسر ابان مى گويد:
خواهرم خدمتكار امام موسى بن جعفر عليه السلام بود، از او براى ما نقل شده كه گفت: امام عليه السلام پيوسته پس از نماز عشاء خدا را حمد مى نموده و به بزرگى ياد مى كرده و او را مى خواند، و دائم در اين حال بود، تا نيمى از شب مى گذشت، سپس بلند مى شد و نماز مى خواند تا اينكه نماز صبح را مى خواند سپس اندكى ذكر مى گفت تا اينكه خورشيد طلوع مى كرد.