حديث و آيات: مقدمه
مُوَفَّقُ الْمَدينى، عَنْ أَبيهِ، عَنْ جَدِّهِ قالَ:
بَعَثَ إلَىَّ الْماضى عليه السلام يَوْما فَأَجْلَسَنى لِلْغَداءِ، فَلَمّا جائُوا بِالْمائِدَةِ لَمْ يَكُنْ عَلَيْها بَقْلٌ، فَأَمْسَكَ يَدَهُ، ثُمَّ قالَ لِلْغُلامِ: أَما عَلِمْتَ أَنّى لاآكِلُ عَلى مائِدَةٍ لَيْسَ فيها خُضْرَةٌ فَأْتِنى بِالْخُضْرَةِ قالَ: فَذَهَبَ الْغلامُ، فَجاءَ بِالْبَقْلِ، فأَلْقاهُ عَلَى الْمائِدَةِ فَمَـدَّ يَدَهُ عليه السلام وَ أَكَـلَ.
موفق مدينى از پدرش و او هم از جدّش نقل نموده:
روزى امام هفتم عليه السلام كسى را دنبال من فرستاد، مرا بر سر سفره غذا نشاند، وقتى سفره را آوردند، در آن سبزى نبود، امام عليه السلام دست نگه داشته و به غلام خود فرمود: آيا نمى دانى من سفره اى كه سبزى نداشته باشد از آن نمى خورم، برايم سبزى بياور.
مى گويد: غلام برخاست و سبزى را آورده بر سفره نهاد و امام عليه السلام دستش را دراز كرد و شروع به خوردن نمود.
خوردن سبزيجات بسيار مفيد است و امامان ديگر هم به آن اهميت مى دادند و سعى مى كردند در سفره آنان سبزى وجود داشته باشد، چون هم مايه طراوت است، هم خواص بسيار دارد.