حديث و آيات: مقدمه
إِبراهيمُ بْنُ عَبْدِ الْحَميدِ قالَ:
دَخَلْتُ عَلى أَبى الْحَسَنِ الْأَوَّلِ عليه السلام فى بَيْتِهِ الَّذى كانَ يُصَلّى فيهِ، فَإِذا لَيْسَ فى الْبَيْتِ شَى ءٌ إِلاّ خَصَفَةٌ، وَ سَيْفٌ مُعَلَّقٌ وَ مُصْحَفٌ.
ابراهيم بن عبدالحميد مى گويد:
به اتاقى كه امام موسى بن جعفر عليهماالسلام در آن نماز مى خواند وارد شدم، و در آن اتاق به جز زنبيلى از ليف خرما، و شمشيرى آويزان و قرآن چيز ديگرى نديدم.
توضيح: از اين حديث بر مى آيد كه خوب است در خانه جائى ساده براى نماز اختصاص داده شود.
خلفاى زمان امام، در پى گزارش هاى مغرضانه دشمنان، پى در پى دستور مى دادند خانه امام را ناگهانى تفتيش كنند تا به اسلحه و اموال و نامه هاى پيروان دست يابند. امّا هميشه ناكام مى ماندند و به چيزى كه بهانه به دست آنان بدهد دست نمى يافتند و با خانه ساده امام رو به رو مى شدند.