حديث و آيات: توانگرانى كه مزد دو چندان دارند
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ لَمّا ذُكِرَ عندَهُ مِن الأغنياءِ مِن الشيعةِ، فكَأنَّهُ كَرِهَ ما سَمِعَ ما
فيهِم ـ : إذا كان المؤمنُ غَنيّا رَحيما وَصُولاً لَهُ مَعروفٌ إلى أصحابِهِ ، أعطاهُ اللّه ُ أجرَ ما يُنفِقُ فِي البِرِّ أجرَهُ مَرَّتَينِ ضِعفَينِ لأنَّ اللّه َتعالى يقولُ في كتابِهِ : «و ما أموالُكُم و لا أولادُكُم بالّتي تُقَرِّبُكُم عِندَنا زُلْفى إلاّ مَن آمَنَ و عَمِلَ صالِحا فاُولئكَ لَهُم جَزاءُ الضِّعْفِ بِما عَمِلُوا و هُمْ في الغُرُفاتِ آمِنونَ» .
امام باقر عليه السلام ـ چون در حضورش از شيعيان ثروتمند سخن به ميان آمد و آن گاه كه به نظر رسيد ايشان از سخنانى كه درباره آنها گفته شد، خوشش نيامده ـ فرمود:
چنانچه مؤمن، ثروتمند و غم خوار و بخشنده باشد و به يارانش نيكى و احسان كند، خداوند مزد آنچه را در كارهاى نيك انفاق مى كند، دو برابر به او دهد؛ زيرا خداوند متعال در كتاب خود مى فرمايد : «و اموال و فرزندانتان چيزى نيست كه شما را به پيشگاه ما نزديك گرداند، مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده باشند. پس، آنان را براى آنچه كرده اند دو برابر پاداش است و آنان در غرفه ها[ى بهشتى ]آسوده خاطر خواهند بود».