حديث و آيات: پيمان شكنى و زيركى
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في خُطبَةٍ يَنهى فيها عنِ الغَدرِ ـ : أيُّها الناسُ ، إنَّ الوَفاءَ تَوأمُ الصِّدقِ ، و لا أعلَمُ جُنَّةً أوقى مِنهُ ، و ما يَغدِرُ مَن عَلِمَ كيفَ المَرجِعُ ، و لقد أصبَحنا في زمانٍ قد اتَّخَذَ أكثَرُ أهلِهِ الغَدرَ كَيْسا ، و نَسَبَهُم أهلُ الجَهلِ فيهِ إلى حُسنِ الحِيلَةِ ، ما لَهُم ، قاتَلَهُم اللّه ُ ؟! قد يَرَى الحُوَّلُ القُلَّبُ وَجهَ الحِيلَةِ و دُونَها مانِعٌ مِن أمرِ اللّه ِ و نَهيِهِ ، فَيَدَعُها رَأيَ عَينٍ بعدَ القُدرَةِ علَيها ، و يَنتَهِزُ فُرصَتَها مَن لا حَرِيجَةَ لَهُ فِي الدِّينِ .
امام على عليه السلام ـ در خطبه اى كه طى آن از پيمان شكنى نهى مى كند ـ فرمود : اى مردم! وفادارى، همزاد راستى و صداقت است و من سپرى محافظتر از آن نمى شناسم. كسى كه بداند در آخرت چه سرنوشتى در انتظار پيمان شكنان است پيمان شكنى نمى كند. اكنون ما در زمانه اى به سر مى بريم كه بيشتر مردم آن پيمان شكنى را زيركى مى دانند و مردمان بى خبر و نادان هم اين پيمان شكنان را به خوش فكرى و زرنگى نسبت مى دهند. آنان را چه مى شود؟ خدايشان بكشد! شخص با بصيرت و آشنا به زير و بم كارها، براى هر كار حيله و راه چاره اى مى داند امّا اوامر و نواهى خدا مانع از به كارگيرى آن حيله و راه چاره مى شود. او با آن كه اين حيله ها و نيرنگها را مى داند و توانايى به كار بستن آنها را نيز دارد، به كارشان نمى بندد، ولى كسى كه در دين از هيچ گناهى پروا ندارد، در هر فرصتى كه پيدا كند دست به حيله مى زند.