حديث و آيات: آنچه در معاشرت با مردم سزاوار است
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : اِتَّقوا عَلى دينِكُم فَاحجُبوهُ بِالتَّقِيَّةِ ؛ فإنَّهُ لا إيمانَ لِمَن لا تَقِيَّةَ لَهُ ، إنَّما أنتُم في النّاسِ كالنَّحلِ في الطَّيرِ ، لَو أنَّ الطَّيرَ تَعلَمُ ما في أجوافِ النَّحلِ ما بَقِيَ مِنها شَيءٌ إلاّ أكَلَتهُ ، و لَو أنَّ النّاسَ عَلِموا ما في أجوافِكُم أنَّكُم تُحِبّونا أهلَ البَيتِ لأَكَلوكُم بِألسِنَتِهِم ، و لَنَحَلوكُم في السِّرِّ و العَلانِيَةِ .
امام صادق عليه السلام : مراقب دين خود باشيد و آن را با تقيّه مخفى نگه داريد؛ زيرا ايمان ندارد كسى كه تقيه نداشته باشد. شما در ميان مردم همچون زنبور عسل در بين پرندگان هستيد. اگر پرندگان بدانند كه در درون زنبور عسل چيست، همه آنها را مى خورند و اثرى باقى نمى گذارند. همچنين اگر مردم بدانند كه شما در دلهاى خود، ما خاندان را دوست داريد، با [نيش] زبانهايشان شما را مى خورند و در نهان و آشكار به شما نسبتهاى ناروا مى دهند.