حديث و آيات:
عوامل كمالِ خوبى
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : الصَّنيعَةُ لا تَتِمُّ صَنيعَةً عِندَ المُؤمِنِ لِصاحِبِها إلاّ بِثَلاثَةِ أشياءَ : تَصغيرِها ، و سَترِها ، و تَعجيلِها ، فمَن صَغَّرَ الصَّنيعَةَ عِندَ المُؤمِنِ فقَد عَظَّمَ أخاهُ ، و مَن عَظَّمَ الصَّنيعَةَ عِندَهُ فقَد صَغَّرَ أخاهُ ، و مَن كَتَمَ ما أولاهُ مِن صَنيعِهِ فقَد كَرَّمَ فِعالَهُ ، و مَن عَجَّلَ ما وَعَدَ فقَد هَنِئَ العَطِيَّةَ .
امام كاظم عليه السلام : كسى كه به مؤمن احسانى كند، جز با سه چيز آن را به كمال نرسانده باشد: كوچك شمردن آن، پوشاندن آن و شتاب ورزيدن در انجام آن؛ زيرا كسى كه احسان خود به مؤمن را كوچك شمارد، برادر خويش را بزرگ داشته است و كسى كه احسان خود به مؤمن را بزرگ شمارد، برادر خود را كوچك كرده است و كسى كه خوبى خود به مؤمن را پوشيده دارد، كارى بزرگوارانه كرده است و هر كه در انجام وعده خود شتاب ورزد، دهش را گوارا ساخته است.