حديث و آيات: خدا سخن گوست
عنه عليه السلام : يُخبِرُ لا بِلِسانٍ و لَهَواتٍ، و يَسمَعُ لا بِخُروقٍ و أدَواتٍ ، يَقولُ و لا يَلفِظُ ،
و يَحفَظُ و لا يَتَحَفَّظُ ··· يَقولُ لِمَن أرادَ كَونَهُ: «كُنْ» فيَكونُ ، لا بِصَوتٍ يُقرَعُ ، و لا بِنِداءٍ يُسمَعُ ، و إنَّما كَلامُه سُبحانَهُ فِعلٌ مِنهُ ، أنشَأهُ و مَثَّلَهُ ، لَم يَكُنْ مِن قَبلِ ذلكَ كائنا ، و لَو كانَ قَديما لَكانَ إلها ثانِيا .
امام على عليه السلام : خبر مى دهد، اما نه به وسيله زبان و زبانچه ها و مى شنود اما نه با سوراخهاى گوش و ابزارهاى شنيدن؛
سخن مى گويد اما نه با تلفظ كردن و از بَر مى كند اما نه با حافظه··· به هر چه اراده كند كه هستى يابد، مى گويد: «باش» و او هستى مى يابد، اما اين گفتن او نه با صدايى است كه پرده گوش را بكوبد و نه با آوازى است كه شنيده شود، بلكه گفتار خداوند سبحان فعل اوست كه آن را ايجاد كرده و تجسّم مى بخشد و پيشتر وجود نداشته است؛ زيرا اگر [فعل او نيز] قديم مى بود آن خداى دومين بود.