حديث و آيات: مقدمه
عَنْ جَعْفَـرِ بنِ مُحَمَّدٍ عليهماالسلام أَنَّهُ قـالَ:
كانَ أَبى رِضْوانُ اللّه ِ عَلَيهِ اِذا قامَ مِنَ اللَّيْلِ اَطالَ الْقيامَ وَ اِذا رَكَعَ أَوْ سَجَدَ أَطالَ حَتّى يُقالَ اَنَّهُ قَدْ نامَ فَما يَفْجَـأُنا مِنْهُ اِلاّ وَ هُوَ يَقُولُ:
لااِلهَ اِلاّ اللّه ُ حَقّـا حَقّـا ... .
امام صادق عليه السلام فرمود:
پدرم ـ رضوان خدا نثارش باد ـ چون شبانگاه از خواب بر مى خاست، قيامى طولانى و ركوع و سجده اى طولانى به جاى مى آورد، به حدّى كه گفته مى شد، خوابش برده است، ناگاه مى شنيديم كه مى گويد:
لا إلهَ إلاَّ اللّه ُ حَقّا حَقّا.
شتاب در نماز و ركوع و سجود شتاب زده و كوتاه، ناپسند است. بر عكس، سجده ها و ركوع هاى طولانى مايه تقرّب به پروردگار است و از فضايل ائمّه، سجده هاى طولانى بود، آن قدر كه تصوّر مى شد امام به خواب رفته است.