الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في صِفةِ النبيِّ صلى الله عليه و آله ـ : طَبيبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ، قد أحكَمَ مَراهِمَهُ، و أحمى (أمضى) مَواسِمَهُ، يَضَعُ ذلكَ حيثُ الحاجَةُ إلَيهِ، مِن قُلوبٍ عُمْيٍ، و آذانٍ صُمٍّ، و ألسِنَةٍ بُكْمٍ، مُتَتَبِّعٌ بدَوائهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ، و مَواطِنَ الحَيرَةِ .
امام على عليه السلام ـ در توصيف پيامبر صلى الله عليه و آله ـ فرمود : پزشكى است كه با دانش خود ، همواره ميان مردم مى گردد ، مرهمهايش را بخوبى درست كرده و ابزار داغ كردنش را گداخته و آماده است و آنها را هر جا كه لازم باشد ، مى گذارد، از دلهاى كور گرفته تا گوشهاى كر و زبانهاى گنگ . جاهاى غفلت و مواضع حيرت را جستجو و آنها را با داروى خود درمان مى كند .