حديث و آيات: جوامع آداب نماز
بحار الأنوار : في صُحُفِ إدريسَ عليه السلام : إذا
دَخَلتُم فِي الصَّلاةِ فاصرِفُوا لَها خَواطِرَكُم و أفكارَكُم، و ادعُوا اللّه َ دُعاءً طاهِرا مُتَفَرِّغا، و سَلُوهُ مَصالِحَكُم و مَنافِعَكُم بخُضوعٍ و خُشوعٍ و طاعَةٍ و استِكانَةٍ، و إذا رَكَعتُم و سَجَدتُم فَأبعِدُوا عن نُفوسِكم أفكارَ الدُّنيا، و هَواجِسَ السَّوءِ، و أفعالَ الشَّرِّ، و اعتِقادَ المَكرِ، و مَآكِلَ السُّحتِ، و العُدوانَ و الأحقادَ، و اطرَحُوا بينَكُم ذلكَ كُلَّهُ .
بحار الأنوار: در صحف ادريس عليه السلام آمده
است : چون به نماز وارد شُديد ، ذهن و فكر خود را متوجّه آن سازيد و خدا را با دلى پاك و فارغ [از هر چه جز اوست ]بخوانيد و با خضوع و خشوع و فرمانبردارى و شكسته حالى ، مصالح و منافع خود را از او بخواهيد و هرگاه ركوع و سجود كرديد، افكار دنيوى و خيالات بد و ناشايست و كردارهاى زشت و انديشه مكر و خدعه و حرام خوارى و تجاوز و دشمنى و كينه ها را ، از خود دور سازيد و همه اينها را از ميان خود به دور افكنيد .