حديث و آيات:
شكيبايى و رسيدن به مقامات بلند
عنه عليه السلام ـ في التَّظَلُّمِ مِن قُرَيشٍ ـ : ألا إنَّ فِي الحَقِّ أن تَأخُذَهُ ، و فِي الحقِّ أن تُمنَعَهُ ، فَاصبِرْ مَغموما ، أو مُتْ مُتَأسِّفا ··· فَأغضَيتُ عَلَى القَذى ، و جَرَعْتُ رِيقي عَلَى الشَّجا ، و صَبَرتُ مِن كَظمِ الغَيظِ على
أمَرَّ مِنَ العَلقَمِ ، و آلَمَ لِلقَلبِ مِن وَخزِ الشِّفارِ .
امام على عليه السلام ـ در شكايت از قريش ـ فرمود : [و قريش به من گفتند:] بدان كه گاه حق را مى گيرى و گاهى هم از آن محروم مى شوى . پس يا غمگنانه شكيبا باش و يا از اندوه بمير . . . من هم چشمِ خاشاك گرفته را بر هم نهادم و آب دهانم را همچون كسى كه استخوان در گلويش گير كرده باشد، فرو بردم و با فرو خوردن
خشم، صبر كردم ؛ صبرى كه از حنظل تلخ تر و براى دل، از تيزى شمشير برّان، درد آورتر بود .