حديث و آيات: آفرينش خوشبختى و بدبختى پيش از آفرينش مر...
المحاسن عن مَنصورِ بنِ حازِمٍ : قلتُ لأبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام : لَم تُجِبني مُنذُ سِنينَ عنِ الشَّقاءِ و السَّعادَةِ ، أنَّهُما كانا من قَبلِ أن يَخلُقَ اللّه ُ الخَلقَ ؟ قالَ: بَلى ، و أنا الساعَةَ أقُولُهُ. قُلتُ : فَأخبِرْني عنِ السَّعيدِ هَل أبغَضَهُ اللّه ُ على حالٍ مِن الحالاتِ ؟ فقالَ : لو أبغَضَهُ على حالٍ مِن الحالاتِ لَما ألطَفَ لَهُ حتّى يُخْرِجَهُ مِن حالٍ إلى حالٍ فَيَجعَلَهُ سَعيدا . قُلتُ : فَأخبِرْني عنِ الشَّقِيِّ هَل أحَبَّهُ اللّه ُ على حالٍ مِن الحالاتِ ؟ فقال : لو أحَبَّهُ ··· ما تَرَكَهُ شَقيّا .
المحاسن ـ به نقل از منصور بن حازم ـ : به امام صادق عليه السلام گفتم : آيا شقاوت و سعادت پيش از آن كه خداوند خلايق را بيافريند وجود داشته اند ؟ حضرت فرمود : آرى ، و اينك من آن را [برايت] مى گويم . عرض كردم : پس ، مرا خبر ده كه آيا خداوند انسانِ خوشبخت را در هيچ حالتى از حالات دشمنش مى دارد؟ فرمود : اگر موردى از موارد او را دشمن مى داشت، با نظر لطف خود او را از حالتى به حالتى در نمى آورد و خوشبختش نمى كرد . عرض كردم : مرا خبر ده از بدبخت كه آيا حالى از حالات هست كه خداوند او را در آن حالت دوست بدارد؟ فرمود : اگر او را در حالتى از حالت ها دوستش مى داشت··· بدبخت رهايش نمى كرد .