حديث و آيات:
5 ـ خوش برخوردى و يارى همراهان
مكارم الأخلاق : رويَ عن النبيِّ صلى الله عليه و آله أنّهُ أمَرَ أصحابَهُ بِذَبحِ شاةٍ في سَفَرٍ ، فقالَ رَجُلٌ مِنَ القَومِ : عَلَيَّ ذَبحُها ، و قالَ الآخَرُ : عَلَيَّ سَلخُها ، و قالَ آخَرُ : عَلَيَّ قَطعُها ، و قالَ آخَرُ : عَلَيَّ طَبخُها ، فقالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أنا ألقُطَ لَكُمُ الحَطَبَ !
فقالوا : يا رسولَ اللّه ِ ، لا تَتعَبَنَّ بِآبائنا و اُمَّهاتِنا أنتَ ، نَحنُ نَكفِيكَ . قالَ صلى الله عليه و آله : عَرَفتُ أنَّكُم تَكفُوني ، و لكنَّ اللّه َ عزّ و جلّ يَكرَهُ مِن عَبدِهِ إذا كانَ مَع أصحابِهِ أن يَنفَرِدَ مِن بَينِهِم ، فقامَ صلى الله عليه و آله يَلقُطُ الحَطَبَ لَهُم .
مكارم الأخلاق: منقول است كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در سفرى به اصحاب خود دستور داد گوسفندى ذبح كنند . يكى از آن ها گفت : من ذبح مى كنم ديگرى گفت : من پوست مى كنم ، سومى گفت : من گوشتش را ريز مى كنم . چهارمى گفت : من آن را مى پزم . رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : من هم براى شما هيزم جمع مى كنم!
اصحاب عرض كردند : شما زحمت نكشيد، پدران و مادرانمان به فدايت! ، ما به جاى شما كار مى كنيم . پيامبر فرمود : مى دانم كه شما به جاى من كار مى كنيد ، اما خداوند عزّ و جلّ خوش ندارد كه بنده اش با عدّه اى از دوستان و همسفران خود باشد و تنهايى در ميان آنها [امتيازى داشته ]باشد . پس ، آن حضرت برخاست و شروع به جمع آورى هيزم كرد .