حديث و آيات: ناسزا گويى به على عليه السلام
عنه عليه السلام : ألا إنّكُم مُعْرَضُونَ على لَعْني و دُعايَ كذّابا فَمَن لَعَنَني كارِها مُكرَها يَعلَمُ اللّه ُ أنّهُ كانَ مُكرَها وَرَدْتُ أنا و هو عَلى محمّدٍ صلى الله عليه و آله مَعا ، و مَن أمسَكَ لِسانَهُ فلَم يَلْعَنّي سَبَقَني كَرَميَةِ سَهْمٍ أو لَمْحَةٍ بِالبَصَرِ ، و مَن لَعَنَني مُنشَرِحا صَدرُهُ بِلَعْني فلا حِجابَ بَينَهُ
و بينَ اللّه ِ و لا حُجَّةَ لَهُ عِندَ محمّدٍ صلى الله عليه و آله .
امام على عليه السلام : بدانيد كه شما را وادار خواهند كرد تا بر من لعنت فرستيد و دروغ گويم خوانيد . هركه از روى بى ميلى و اجبار مرا لعن و نفرين كند و خدا بداند كه به اجبار اين كار را كرده است من و او با هم بر محمّد صلى الله عليه و آله وارد شويم. و هركه زبانش را نگه دارد و نفرينم نكند ، پيش از من ، به سرعت تير يا چشم به هم زدنى ، بر پيامبر وارد شود. و هركه با اختيار و ميل بر من لعن و نفرين
فرستد، ميان او و خداوند پرده اى [نگهدارنده از عذاب الهى ]نباشد و حجّت و بهانه اى به پيشگاه محمّد صلى الله عليه و آله ندارد .