حديث و آيات: زهد و علم ذاتى
بحار الأنوار ـ في الدعاء ـ : اللّهُمّ لكَ الحَمدُ على ما جَرى به قضاؤكَ في أوليائكَ ··· بعدَ أن شَرَطْتَ علَيهِمُ الزُّهدَ ··· فَشَرَطُوا لكَ ذلكَ و عَلِمتَ مِنهُمُ الوَفاءَ بهِ فَقَبِلتَهُم ··· و أهبَطتَ علَيهِم ملائكَتَكَ و كَرَّمتَهُم بِوَحيِكَ و رَفَدتَهُم بِعِلمِكَ .
بحار الأنوار : در دعا آمده است : بار الها! حمد و سپاس تو راست بر آنچه از قضاى خود بر دوستانت جارى ساختى . . . پس از آن كه با ايشان شرطِ زهد گذاشتى . . . و آنان آن شرط را از تو پذيرفتند ، و دانستى كه به آن شرط وفا مى كنند ، پس آنان را پذيرا شدى . . . و فرشتگان خود را بر ايشان فرو فرستادى و با وحى خود، گرامى شان داشتى و از دانش خود، عطايشان كردى .