حديث و آيات: گروگانهاىِ فضل خدا
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : و إنَّ للذِّكرِ لَأهلاً أخَذُوهُ مِن الدنيا بَدَلاً ، فلَم تَشغَلْهُم تِجارَةٌ و لا بَيعٌ عَنهُ ، يَقطَعُونَ بهِ أيَّامَ الحَياةِ ··· قد حَفَّتْ بهِمُ المَلائكَةُ ، و تَنَزَّلَتْ علَيهِمُ السَّكِينَةُ ، و فُتِحَتْ لَهُم أبوابُ السماءِ ··· يَتَنَسَّمُونَ بدُعائهِ رَوحَ التَّجاوُزِ ، رَهائنُ فاقةٍ إلى فَضلِهِ ، و اُسارى ذِلّةٍ لِعَظَمَتِهِ .
امام على عليه السلام : همانا ياد خدا را اهلى است كه آن را به جاى دنيا برگرفته اند و از اين رو، هيچ سودا و هيچ داد و ستدى آنان را از ياد خدا باز نمى دارد ، روزهاى زندگى را با ياد خدا مى گذرانند . . . فرشتگانْ گرد آنان را گرفته اند و آرامش بر آنان فرود آمده و درهاى آسمان به رويشان گشوده شده است . . . با دعاى خود، وزيدنِ نسيم عفو و گذشت را از خداوند مى طلبند، گروگانِ نياز به فضل خدايند و اسيرِ خوارى در برابر عظمت او .