حديث و آيات: مراقبه و محاسبه
المحجّة البيضاء عن طَلحَة: انطَلَقَ رَجُلٌ ذاتَ يَومٍ فَنَزَعَ ثِيابَهُ و تَمَرَّغَ في الرَّمْضاءِ و كانَ يقولُ لنفسِهِ : ذُوقِي و عَذابُ جَهَنَّمَ أشَدُّ حَرّا ! أجِيفَةٌ بالليلِ بَطَّالَةٌ بالنهارِ ؟! فبَيْنا هُو كذلكَ إذ أبصَرَ النبيَّ صلى الله عليه و آله في ظِلِّ شَجَرَةٍ فَأتاهُ فقالَ : غَلَبَتنِي نَفسِي ، فقالَ لَهُ النبيُّ صلى الله عليه و آله : أ لَمْ يَكُنْ لكَ بُدٌّ مِنَ الذي صَنَعتَهُ ؟ أمَا لقد فُتِحَتْ لكَ أبوابُ السماءِ و بَاهَى اللّه ُ عزّ و جلّ بكَ الملائكَةَ . ثُمّ قالَ لأصحابِهِ : تَزَوَّدُوا مِن أخِيكُم ، فَجَعَلَ الرجلُ يقولُ لَهُ : يا فلانُ ، ادْعُ لِي .
.
.
المحجّة البيضاء ـ به نقل از طلحه ـ : يك روز مردى جامه خود را از تن درآورد و در ميان شنهاى داغ شروع به غلتيدن كرد ، و با خود مى گفت: بچش، كه عذاب دوزخ داغتر است. آيا شب [همچون ]مردارى و روز بيكاره؟! آن مرد در همين حال چشمش به پيامبر افتاد كه در سايه درختى ايستاده بود . پس، خدمت آن حضرت آمد و عرض كرد : نَفْسَم بر من چيره شد . پيامبر به او فرمود : آيا چاره اى جز اين كار نداشتى؟ بدان، كه درهاى آسمان براى تو گشوده شد و خداوند عزّ و جلّ به وجود تو بر فرشتگانش افتخار كرد . آن گاه به اصحابش فرمود : از برادر خود توشه بستانيد . اين شد كه هر كس به او مى گفت : فلانى، براى من دعا كن .