حديث و آيات: دينى كه اعمال، جز با اعتقاد به آنپذيرفته...
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ لَمّا قالَ أبو الجارودِ لَهُ : أخبِرْنِي بدِينِكَ الذي تَدِينُ اللّه َ عزّ و جلّ بهِ أنتَ و أهلُ بَيتِكَ لِأدِينَ اللّه َ عزّ و جلّ بهِ ـ : إن كُنتَ أقصَرْتَ الخُطبَةَ فقد أعظَمْتَ المَسألَةَ، و اللّه ِ لاَُعطِيَنَّكَ دِينِي و دِينَ آبائي الذي نَدِينُ اللّه َ عزّ و جلّ بهِ : شهادةُ أن لا إلهَ إلاّ اللّه ُ ، و أنَّ محمّداً رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله و الإقرارُ بما جاءَ بهِ مِن عندِ اللّه ِ ، و الوَلايةُ لِوَلِيِّنا ، و البَراءةُ مِن عَدُوِّنا ، و التسليمُ لِأمرِنا ، و انتِظارُ قائمِنا ، و الاجتِهادُ ، و الوَرَعُ .
امام باقر عليه السلام ـ وقتى ابو جارود عرض كرد : مرا از دينى كه خود و خانواده ات به وسيله آن، خدا را ديندارى و عبادت مى كنيد آگاه ساز ، تا من نيز به وسيله همان خدا را ديندارى كنم ـ فرمود : سؤالى كوتاه اما بسيار مهم كردى . به خدا سوگند ، دين خود و دين پدران خود را كه با آن خداوند عزّ و جلّ را طاعت و عبادت مى كنيم، به تو مى گويم : گواهى دادن به يگانگى خداوند است و پيامبرى محمّد صلى الله عليه و آله و اقرار به آنچه او از جانب پروردگار آورده است و دوستى با دوست ما و بيزارى از دشمنان ما و گردن نهادن به فرمان ما و انتظار قائم ما و كوشش [در عبادت و بندگى خدا] و پرهيزگارى .