حديث و آيات: مَثَلِ اهل دنيا
عنه عليه السلام : إنّ الدنيا لَيسَت بدارِ قَرارٍ و لا مَحَلِّ إقامةٍ ، إنّما أنتُم فيها كَرَكْبٍ عَرَّسُوا و ارتاحُوا ، ثُمّ استَقَلُّوا فَغَدَوا و راحُوا ، دَخَلُوها خِفافاً و ارتَحَلُوا عَنها ثِقالاً ، فلم يَجِدوا عنها نُزُوعا ، و لا إلى ما تَرَكوا بها رُجوعاً .
امام على عليه السلام : همانا دنيا نه سراى آرام گرفتن است و نه جاى ماندن . شما در دنيا به كاروانيانى مى مانيد كه در منزلى اُتراق كنند و دمى بياسايند و سپس بكوچند و شب و روز راه پويند . سبك بار به آن جا (دنيا) درآمدند و سنگين بار از آن كوچيدند و در منزلى كه از آن دور شدند، ديگر فرود نيايند و به آن جا كه تركش كرده اند ديگر باز نگردند .