حديث و آيات: فراهم آمدن دنيا و آخرت
عنه عليه السلام : اِعلَموا عبادَ اللّه ِ أنَّ المتّقينَ ذَهَبوا بعاجِلِ الدنيا و آجِلِ الآخرةِ ، فشارَكوا أهلَ الدنيا في دُنياهُم ، و لَم يُشارِكُوا أهلَ الدنيا في آخِرَتِهِم ، سَكَنُوا الدنيا بأفضَلِ ما
سُكِنَتْ ، و أكَلُوها بأفضَلِ ما اُكِلَتْ فَحَظُوا مِن الدنيا بما حَظِيَ بهِ المُترَفُونَ ، و أخَذُوا منها ما أخَذَهُ الجَبابرةُ المُتَكبِّرونَ ، ثُمَّ انقَلَبُوا عنها بالزادِ المُبَلِّغ و المَتجَرِ الرابحِ (المُربحِ) ، أصابوا لذّةَ زُهدِ الدنيا في دُنياهُم ، و تَيقّنوا أ نّهُم جِيرانُ اللّه ِ غداً في آخِرَتِهِم ، لا تُرَدُّ لَهُم دَعوَةٌ ، و لا يُنقَصُ لَهُم نصيبٌ مِن لَذَّةٍ .
.
.
امام على عليه السلام : اى بندگان خدا! بدانيد كه پرهيزگاران ، دنياى زودگذر و آخرت ديرپا را به دست آوردند . با اهل دنيا، در دنيايشان شريك شدند و اهل دنيا را در آخرت خود شريك نكردند . در دنيا به بهترين گونه سكونت كردند و از بهترين خوردنيهاى آن خوردند و از دنيا همان
بهره اى را بردند كه توانگرانِ خوش گذران مى برند و همان كامى را برگرفتند كه گردنكشان متكبّر برمى گيرند ؛ آن گاه با توشه اى كه به مقصد مى رساندشان و با تجارتى پُر سود، از دنيا رفتند . در دنياى خود، به لذّت زهدِ به دنيا دست يافتند و يقين داشتند كه فرداى قيامت در جوار خداوند هستند ؛ دعايشان هرگز بى اجابت نمى مانْد و بهره آنان از خوشى و آسايش هيچ كم نمى گردد .