حديث و آيات:
خوشى دنيا، اندوه آخرت است
الإمامُ الصّادقُ عن آبائه عليهم السلام : اُتِيَ [ رسول
اللّه صلى الله عليه و آله ] بخَبيصٍ فَأبَى أن يَأكُلَهُ ، فقيلَ : أ تُحَرِّمُهُ ؟ قال : لا ، و لكنّي أكرَهُ أن تَتُوقَ إلَيهِ نَفسي . ثُمّ تلا الآيةَ : «أذْهَبْتُم طَيِّباتِكُم في حَياتِكُمُ الدّنيا وَ اسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِى الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِمَا كُنتُمْ تَفْسُقُونَ» . .
امام صادق از پدرانش عليهم السلام : وقتى براى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نوعى حلوا .آوردند ، آن حضرت از خوردن آن امتناع كرد . عرض شد :
خوردن آن را حرام ميدانيد؟ فرمود : نه ، امّا خوش ندارم نفْسم به آن اشتياق پيدا كند . سپس اين آيه را تلاوت فرمود : «در زندگى دنيايى از چيزهاى پاكيزه و خوش بهره مند شديد و از آنها برخوردار شديد . پس ، امروز به [سَزاى] آنكه در زمين بناحق سركشى مى نموديد و به سبب آنكه نافرمانى مى كرديد ، عذاب خفّت [آور ]كيفر مى يابيد» .