حديث و آيات: 1 ـ گناه
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنَّ العبدَ يسألُ اللّه َ الحاجةَ فيكونُ من شَأنِهِ قضاؤها إلى أجلٍ قريبٍ أو إلى وقتٍ بَطيءٍ ، فيُذنِبُ العبدُ ذنبا فيقولُ اللّه ُ تَبارَكَ وَ تَعالى للمَلَكِ : لا تَقضِ حاجَتَهُ و احرِمْهُ إيَّاها ، فإنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطي و استَوجَبَ الحِرمانَ مِنّي .
امام باقر عليه السلام : [گاه] بنده حاجتى را از خداوند مى خواهد و از شأن خداست كه آن را در آينده اى نزديك يا با تأخير برآورده سازد ؛ اما بنده بعدا مرتكب گناهى مى شود . پس، خداوند تبارك و تعالى به فرشته مى گويد : حاجت او را بر مياور و او را از آن محروم گردان ؛ زيرا او خود را در معرض خشم من نهاد و مستوجب محروميت از سوى من شد .