حديث و آيات: دعا، كليد اجابت است
قرب الإسناد عن البَزَنطيِّ : قلتُ للرِّضا عليه السلام :
جُعِلتُ فداكَ ، إنّي قد سألتُ اللّه َ تباركَ و تعالى حاجةً منذُ كذا و كذا سنةً و قد دَخَلَ قلبي مِن إبطائها شيءٌ ··· فقال لي : أخبِرْني عنكَ لو أنّي قلتُ قولاً كُنتَ تَثِقُ بِهِ مِنّي ؟ قلتُ : جعلتُ فداكَ ، و إذا لم أثِقْ بقَولِكَ فَبِمَن أثِقُ ؟ ! ··· قالَ : فكُنْ باللّه ِ أوثَقَ ، فإنَّك عَلى مَوعِدٍ مِن اللّه ِ ، أ ليسَ اللّه ُ تباركَ و تعالى يقولُ: «و إذا سَأَلَكَ عبادِي عَنِّي فَإنِّي قَرِيبٌ اُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إذا دَعانِ فَلْيَستَجيبُوا لِي وَ لْيُؤمِنوا بِي لَعَلَّهُم يَرْشُدُونَ» .
.
.
قرب الإسناد ـ به نقل از بزنطى ـ : به حضرت رضا عليه السلام عرض كردم : فدايت شوم ، من چند سال است كه از خدا حاجتى مى خواهم و از تأخير در اجابتش در دلم شبهه اى پديد آمده است . . . حضرت به من فرمود : بگو بدانم اگر من سخنى به تو بگويم، آيا به آن اعتماد مى كنى؟ عرض كردم : فدايت شوم ، اگر به سخن شما اعتماد نكنم، به [سخن] چه كسى اعتماد كنم؟! . . . حضرت فرمود : پس ، به خدا بيشتر اعتماد داشته باش ؛ زيرا خداوند به تو [به اجابت] وعده داده است . مگر نه اين كه خداى تبارك و تعالى مى فرمايد : «هرگاه بندگانم درباره من از تو پرسند ، بگو كه من نزديكم و به نداى كسى كه مرا بخواند پاسخ مى دهم. پس ، بايد به نداى من پاسخ دهند و به من ايمان آورند تا راه راست يابند»؟