حديث و آيات: مقدمه
عَن عُمَيرِ بنِ إسحاقَ قـالَ:
ما تَكَلَّمَ عِنْدى أَحَدٌ أَحَبَّ اِلَىَّ اِذا تَكَلَّمَ أَنْ لايَسْـكُتَ مِنَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ عليهماالسلام وَ ما سَمِعْتُ مِنْهُ كَلِمَةَ فُحْـشٍ قَـطُّ.
عمير بن اسحاق گويد:
كسى نزد من [نيكو گفتارتر] از امام حسن عليه السلامنبود تا آنجا كه هرگاه سخن مى گفت دوست داشتم سخنش بپايان نرسد و سكوت نكند و هرگز كلمه زشتى از او نشنيده ام.
وقتى سخنان كسى حكيمانه و مفيد و يادآور خدا و قيامت باشد، شنيدن آنها نيكو و سازنده است و صاحبان كلام نيكو و سازنده، محبوب ديگرانند. امام حسن مجتبى عليه السلام چنان زيبا و پر از حكمت سخن مى گفت كه راوى دوست داشت پيوسته به آن سخنان گوش دهد و كلام جميل حضرت به پايان نرسد.