حديث و آيات: مقدمه
عَنِ السَّجـادِ عليه السلام قالِ:
اِنَّ الْحَسَنَ عليه السلام لَمْ يُرَ فى شَىْ ءٍ مِنْ أَحْوالِهِ
اِلاّ ذاكِـرا لِلّهِ سُبْـحانَهُ.
امام چهارم عليه السلام مى فرمايد:
امام حسن عليه السلام در هيچ حالى ديده نشد
مگر اينكه خداى سبحان را ياد مى كرد.
خدا در قرآن، مسلمانان را به «ذكر كثير» و ياد فراوان پروردگار فرمان مى دهد. مفهوم ذكر بسيار را متفاوت معنى كرده اند. يكى از معناهايش هم يادكردن زبانى خداوند در هر حال است. ذكر زبانى، با هر كار ديگر قابل جمع است و مى توان در حال راه رفتن، خوابيدن و استراحت كردن، كار و توليد و رانندگى و كارهاى خانه، زبان را به ذكر پروردگار مترنّم ساخت.