حديث و آيات: مقدمه
عَن أبى بَكرَةَ قالَ:
كانَ رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله يُصَلّى بِالنّاسِ فَاِذا سَجَدَ وَثَبَ الْحَسَنُ عَلى ظَهْرِهِ أَوْ عَلى عُنُقِهِ فَرَفَعَ رَأْسَهُ فَيَضَعُهُ وَضْعا رَفيعا لِئَّلا يَصْرِعَ.
ابى بكره مى گويد:
پيامبر وقتى با مردم نماز مى خواند و به سجده مى رفت، حسن بر پشت يا گردن او سوار مى شد و حضرت سرش را بلند كرده و امام حسن عليه السلام را آرام زمين مى گذاشت تا آزرده نشود.
رأفت و مهربانى پيامبر خدا به حسن بن على عليهم السلامبسيار بود و حتّى در نماز هم نمى خواست رنجش و آسيبى به آن نورديده اش برسد. امام مجتبى عليه السلام در دوران خردسالى، طبق عادت كودكان، ار سر و كول پيامبر بالا مى رفت و اگر پيامبر در حال نماز بود، به نحوى آرام و با ملاطفت با او برخورد مى كرد تا نيفتد.