حديث و آيات:
آفرينش آسمانها
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : فمِن شَواهِدِ خَلْقِهِ خَلقُ السّماواتِ مُوَطَّداتٍ بلا عَمَدٍ ، قائماتٍ بلا سَنَدٍ . دَعاهُنَّ فأجَبْنَ طائِعاتٍ مُذْعِناتٍ ، غَيرَ مُتَلَكّئاتٍ و لا مُبْطِئاتٍ . و لَو لا إقْرارُهُنَّ لَهُ بالرُّبوبِيَّةِ و إذْعانُهُنَّ بالطَّواعِيَةِ لَما جَعَلَهُنَّ مَوضِعا لعَرشِهِ ، و لا مَسْكَنا لمَلائكَتِهِ ، و لا مَصْعَدا للكَلِمِ الطَّيِّبِ و العَمَلِ الصّالحِ مِن خَلْقِهِ . جَعلَ نُجومَها أعْلاما يَسْتَدِلُّ بها الحَيْرانُ في مُخْتَلِفِ فِجاجِ الأقْطارِ . لم يَمنعْ ضَوءَ نُورِها ادْلِهْمامُ سُجُفِ اللّيلِ المُظْلِمِ ، و لا اسْتَطاعَتْ جَلابِيبُ سَوادِ الحَنادِسِ أنْ
تَرُدَّ ما شاعَ في السّماواتِ مِن تَلَأْلُؤِ نُورِ القَمَرِ .
امام على عليه السلام : و از نشانه هاى آفرينش او پديد آوردن آسمانهاى استوار و ايستاىِ بدون ستون و تكيه گاه است . خداوند اراده ايجاد آنها را فرمود و آنها با اطاعت و رغبت و بى هيچ درنگ و كُندى اجابتش كردند. اگر اقرار آنها بر خداوندى او و اعتراف آنها به طاعت و بندگيش نبود، آنها را جايگاه عرش خويش و مكان فرشتگان و محل فرا بردن گفتار نيكو و كردار شايسته بندگانش قرار نمى داد . ستارگان آسمان را نشانه هايى ساخت تا افراد سرگردان در آمد و شدِ راههاى زمين به وسيله آنها مسير خويش را بيابند . پرده هاى شب تار، پرتو نور آنها را نپوشانده و رداى سياه شبهاى تاريك،
توانايى محو درخشش نور پراكنده ماه در آسمان را ندارد.