حديث و آيات: نهى از فرار از جنگ
عنه عليه السلام ـ مِن وَصاياهُ لأصْحابِهِ عِند الحَربِ ـ : ثُمَّ إنَّ الرُّعْبَ و الخَوفَ ، مِن جِهادِ المُسْتَحِقِّ للجِهادِ و المُتَوازِرينَ على الضَّلالِ ، ضَلالٌ في الدِّينِ ، و سَلْبٌ للدُّنيا مَع الذُّلِّ و الصَّغارِ ، و فيه اسْتيجابُ النّارِ بالفِرارِ مِن الزَّحْفِ عِندَ حَضْرَةِ القِتالِ ، يقولُ اللّه ُ عزّ و جلّ : «يا أيُّها الّذينَ آمَنوا إذا لَقِيتُم الّذينَ كَفَروا زَحْفا فَلا تُوَلُّوهُمُ الأدْبارَ»
.
.
امام على عليه السلام ـ در سفارشهاى جنگى به يارانش ـ فرمود : ترس و هراس از جنگيدن با كسانى كه سزاوار جنگند و در راه گمراهى همداستان شده اند ، مايه گمراهى در دين و از دست دادن دنيا با خوارى و خفّت است. در هنگام فرا رسيدن پيكار ، گريختن از ميدان جنگ موجب دوزخى شدن است . خداوند متعال مى فرمايد : «اى كسانى كه ايمان آورده ايد ! هرگاه با كافران روياروى گشتيد، پشت نكنيد و نگريزيد» .