حديث و آيات: هر چيزى حدّ و مرزى دارد
المحاسن عن أبي لبيد البحراني عن الإمام الباقر عليه السلام :أنَّهُ أتاهُ رجُلٌ بمَكّةَ فقالَ لَهُ : يا محمّدَ بنَ عليٍّ ، أنتَ الّذي تَزعُمُ أنَّهُ لَيس شَيءٌ إلاّ و لَهُ حَدٌّ ؟ فقالَ أبو جعفرٍ عليه السلام : نَعَم ،
أنا أقولُ : إنَّهُ لَيس شَيءٌ مِمّا خَلقَ اللّه ُ صَغيرا و كَبيرا إلاّ و قَد جَعلَ اللّه ُ لَه حَدّا ، إذا جُوِّزَ بهِ ذلكَ الحَدُّ فقد تُعُدِّيَ حَدُّ اللّه ِ فيهِ .
قالَ : فما حَدُّ مائدَتِكَ هذهِ ؟ قالَ : تَذْكُرُ اسمَ اللّه ِ حينَ تُوضَعُ ، و تَحْمَدُ اللّه َ حينَ تُرْفَعُ ، و تَقُمُّ ما تَحْتَها . قالَ : فما حَدُّ كُوزِكَ هذا ؟ قالَ : لا تَشْرَبُ مِن مَوضِعِ اُذُنِهِ ، و لا مِن مَوضِعِ كَسْرِهِ .
قالَ : فما حَدُّ مائدَتِكَ هذهِ ؟ قالَ : تَذْكُرُ اسمَ اللّه ِ حينَ تُوضَعُ ، و تَحْمَدُ اللّه َ حينَ تُرْفَعُ ، و تَقُمُّ ما تَحْتَها . قالَ : فما حَدُّ كُوزِكَ هذا ؟ قالَ : لا تَشْرَبُ مِن مَوضِعِ اُذُنِهِ ، و لا مِن مَوضِعِ كَسْرِهِ .
المحاسن ـ به نقل از ابو لبيد بحرانى از امام باقر عليه السلام ـ : مردى در مكه خدمت امام باقر عليه السلام رسيد و عرض كرد : اى محمّد بن على ! شما مى گويى هيچ چيز نيست مگر آن كه حدّى دارد ؟ امام باقر عليه السلام فرمود : آرى، من مى گويم : هرچه خدا آفريده است، از كوچك و بزرگ ، برايش حدّى قرار داده
است، كه اگر از آن حدّ تجاوز شود از حدّى و مرزى كه خدا برايش نهاده تجاوز شده است.
عرض كرد : مثلاً حدّ همين سفره شما چيست؟ فرمود: حدّش اين است كه وقتى آن را مى گسترانى، نام خدا را برى و چون آن را جمع مى كنى، خدا را سپاس گويى و زيرش را بروبى. عرض كرد: حدّ اين ابريق شما چيست؟ فرمود: حدّش اين است كه از گوشه آن و يا از جاى شكستگى اش آب نخورى.
عرض كرد : مثلاً حدّ همين سفره شما چيست؟ فرمود: حدّش اين است كه وقتى آن را مى گسترانى، نام خدا را برى و چون آن را جمع مى كنى، خدا را سپاس گويى و زيرش را بروبى. عرض كرد: حدّ اين ابريق شما چيست؟ فرمود: حدّش اين است كه از گوشه آن و يا از جاى شكستگى اش آب نخورى.