حديث و آيات: كسانى كه بازداشت آنها جايز است

دعائم الإسلام:امام على عليه السلام خبردار شد كه ابن هَرْمه ـ مسؤول بازار اهواز ـ خيانتى كرده است؛ پس به رِفاعه (فرماندار اهواز) نوشت: چون اين نامه مرا خواندى، ابن هرمه را از [مسؤوليت ]بازار كنار بگذار و او را بازداشت و زندانى كن و موضوع را به اطلاع مردم برسان. به همكاران خود نيز بنويس و نظر مرا به آگاهى آنها برسان. مبادا درباره او غفلت و كوتاهى كنى كه بدين سبب نزد خداوند عزّ و جلّ هلاك خواهى شد و من نيز تو را به بدترين وجه بر كنار خواهم كرد. از اين كار به خدا پناه بر!
روز جمعه كه شد، وى را از زندان بيرون آور و سى و پنج تازيانه به او بزن و در بازارها بچرخانش. اگر كسى عليه او گواهى آورد، در كنار گواهش او را نيز سوگند بده، و مقدارى را كه مدّعى است، از درآمد ابن هرمه به وى بپرداز و دستور بده تا او را خوار و دست بسته مجددا به زندان برند و پاهايش را با ريسمان ببند، ولى هنگام نماز آزادش گذار، چنانچه كسى براى او ظرف غذا يا آب يا لباس و يا فرشى آورد بگذار به او برساند و مانع مشو.
به كسانى كه ممكن است دشمنى و كينه توزى را به وى تلقين كنند و يا به نجات و خلاصى، اميدوارش سازند، اجازه ملاقات با او را نده. اگر بر تو ثابت شد كه كسى انديشه آسيب زدن به مسلمانى را در ذهن او افكنده است، آن كس را تازيانه بزن و زندانيش كن تا توبه كند.
دستور بده زندانيان را، بجز ابن هرمه، براى گردش به حياط زندان بياورند و اگر بيم آن داشتى كه ابن هرمه تلف شود او را نيز با ديگر زندانيان به حياط زندان بياور.
اگر ديدى تحمل يا توانايى دارد سى روز بعد نيز او را دوباره سى و پنج تازيانه بزن.
براى من بنويس كه با بازار چه كردى و به جاى اين خائن چه كسى را انتخاب نمودى. حقوق اين خيانتكار را نيز قطع كن.