حديث و آيات:
آثار محبت خدا نسبت به بنده خود
عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّه ُ تعالى عَبدا ألْهمَهُ الطّاعَةَ ، و ألْزمَهُ القَناعَةَ ، و فَقَّههُ في الدِّينِ ، و قَوّاهُ باليقينِ ، فاكْتَفى بالكَفافِ ، و اكْتَسى بالعَفافِ . و إذا أبْغَضَ اللّه ُ عَبدا حَبَّبَ إلَيهِ المالَ ، و بَسَطَ لَهُ الآمالَ ، و ألْهَمَهُ دُنياهُ ، و وَكَلَهُ إلى هَواهُ ، فرَكِبَ العِنادَ ، و بَسطَ الفَسادَ، و ظَلمَ العِبادَ .
امام صادق عليه السلام :هرگاه خداوند متعال بنده اى را دوست بدارد، طاعت خود را به او الهام فرمايد، قناعت را پيشه او كند، در دين فقيه و آگاهش گرداند، جانش را با يقين نيرو بخشد، پس به كفاف زندگيش، بسنده كند و جامه عفت بپوشد. و هرگاه خداوند بنده اى را دشمن دارد، مال را محبوب او گرداند، آرزوهايش را دراز كند، دنيا را به دلش اندازد، او را به خواهشهاى نفْسش وا گذارد، پس او بر مركب ستيز بنشيند و بساط فساد را بگسترد و بر بندگان ستم كند.