حديث و آيات: تشويق به جهاد
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في استنفارِ النّاسِ الى أهْلِ الشّامِ ـ : لبئسَ لَعَمْرُ اللّه ِ سُعْرُ نارِ الحَرْبِ أنْتُم ! تُكادُونَ و لا تَكِيدُونَ ، و تُنْتَقَصُ
أطْرافُكُم فَلا تَمْتَعِضونَ ، لا يُنامُ عَنكُم و أنْتُم في غَفْلَةٍ سَاهونَ··· و اللّه ِ ، إنَّ امْرَأً يُمكِّنُ عَدُوَّهُ مِن نفسِهِ يَعْرُقُ لَحْمَهُ و يَهْشِمُ عَظْمَهُ و يَفْري جِلْدَهُ لَعظيمٌ عَجْزُهُ ، ضَعيفٌ ما ضُمَّتْ علَيهِ جَوانِحُ صَدْرِهِ . أنتَ فكُنْ ذاكَ إنْ شِئْتَ . فأمّا أنا فَو اللّه ِ دونَ أنْ اُعطيَ ذلكَ ضَربٌ بالمَشْرَفيّةِ تَطيرُ مِنهُ فَراشُ الهامِ ، و تَطيحُ السَّواعِدُ و الأقْدامُ ، و يَفْعلُ اللّه ُ بعدَ ذلكَ ما يشاءُ .
امام على عليه السلام ـ براى تشويق مردم به جنگ با اهل شام ـ فرمود: سوگند به خدا كه شما بد شعله اى براى آتش جنگ هستيد! [زيرا ]به شما نيرنگ مى زنند و شما نيرنگ نمى زنيد، شهرهاى شما را مى گيرند و شما خشمگين نمى شويد، دشمن از شما غافل نيست و شما در غفلت و بى خبرى به سر مى بريد ··· به خدا سوگند كسى كه دشمنش را بر خود چنان مسلّط كند كه گوشتش را تا
استخوان بخورد و استخوانش را دَرهم شكند و پوستش را بكَنَد، بس ناتوان و زبون است و در سينه اش دلى ضعيف دارد. تو اگر خواهى چنين باشى، باش، اما من، به خدا سوگند، چنين نخواهم بود، بلكه با شمشيرهاى مَشْرَفى چنان بر او خواهم نواخت كه ريزه استخوانهاى سر او بپرد و دستها و پاها به هر سو پراكنده شود. از آن پس، خدا هر چه خواهد مى كند.