حديث و آيات: توصيف بهشت
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الجَنّةُ الّتي أعَدَّها اللّه ُ تعالى للمؤمنينَ خَطّافةٌ لأبْصارِ النّاظِرينَ ، فيها دَرَجاتٌ مُتَفاضِلاتٌ و مَنازِلُ مُتَعالِياتٌ ، لا يَبيدُ نَعيمُها ، و لا يَضْمَحِلُّ حُبورُها ، و لا
يَنْقَطِعُ سُرورُها ، و لا يَظعَنُ مُقيمُها ، و لا يَهْرَمُ خالِدُها ، و لا يَبْأسُ ساكِنُها ، آمِنٌ سُكّانُها من المَوتِ فلا يَخافونَ ، صَفا لهُمُ العَيشُ ، و دامَتْ لهُمُ النِّعمَةُ في أنْهارٍ مِن ماءٍ غَيرِ آسِنٍ و أنْهـارٍ مِن لَبَنٍ لَم يَتغَيّرْ طَعْمُهُ و أنهارٍ مِن خَمرٍ لَذّةٍ للشَّارِبينَ .
امام على عليه السلام :بهشتى كه خداوند متعال به مؤمنان وعده داده است، چشم بينندگان را خيره مى كند. در آن درجاتى است، يكى برتر از ديگرى و منازلى است، يكى بالاتر از ديگرى. نعمتش از بين نمى رود و شادمانى اش نيستى ندارد و شادى اش به
پايان نمى رسد، اقامت كننده در آن، كوچ نمى كند و ماندگار در آن، پير نمى شود و ساكن آن آسيبى نمى بيند، اهل آن، از مرگ در امانند و هراسى به دل راه نمى دهند، زندگى به كام آنهاست، نعمت برايشان پايدار است در جويهايى از آبهايى تغيير ناپذير و نهرهايى از شير، كه طعمش دگرگون نمى شود و نهرهايى از شراب كه نوشندگان از آن لذّت مى برند.