حديث و آيات:
گناهان به فرمان و خواست خدا نيست
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الأعْمالُ ثَلاثةٌ : فَرائضُ و فَضائلُ و مَعاصٍ، فأمّا الفَرائضُ فبِأمرِ اللّه ِ و مَشيئَتِهِ و بِرِضاهُ و بِعلمِهِ و قَدَرِهِ ، يَعْمَلُها
العَبدُ فَيَنْجو مِن اللّه ِ بها . و أمّا الفَضائلُ فليسَ بأمرِ اللّه ِ لكنْ بمَشيئتِهِ و بِرِضاهُ و بِعلمِهِ و بقَدَرِهِ ، يَعْمَلُها العَبدُ فيُثابُ علَيها ، و أمّا المعاصي فلَيس بأمرِ اللّه ِ و لا بمَشيئَتهِ و لا بِرضاهُ لكِنْ بعلْمِه و بِقَدَرِه يُقَدِّرها لِوَقْتها، فَيَفْعَلُها العَبدُ باختيارِهِ فيعاقِبُهُ اللّه ُ عَلَيْها، لِأنَّهُ قَد نَهاهُ عنها فلم يَنْتَهِ .
امام على عليه السلام :كارها بر سه گونه است: واجبات و فضايل و معاصى. امّا واجبات، با فرمان خدا و خواست و رضايت و علم و تقدير اوست ؛ بنده آنها را به كار مى بندد و
بدين وسيله از [عذاب] خدا مى رهد. و امّا فضايل، با فرمان خدا نيستند، ولى خواسته و رضايت و علم و تقدير او مى باشند، بنده آنها را به كار مى بندد و بدين وسيله پاداش مى گيرد. امّا معاصى، نه با فرمان خدايند و نه به خواست او، و نه به رضايت او، بلكه به علم او و به قَدَر اوست كه آن را براى وقتش مقدّر مى سازد. پس بنده آنها را به اختيار خودش انجام مى دهد و خداوند او را به دليل ارتكابشان كيفر مى دهد ؛ چرا كه وى را از آن كار باز داشته است اما او باز نايستاده است .