حديث و آيات: مقدمه
قـالَ الصّادِقُ عليه السلام:
اِنَّ عَلِيّاً عليه السلام كانَ اِذا أَصْبَـحَ يَقُـولُ:
مَرْحَبا بِكُما مِنْ مَلَكَيْنِ حَفيظَيْنِ
اُمْلى عَلَيْكُما ما تُحِبّانِ اِنْ شاءَاللّه ُ.
فَلا يَزالُ فى التَّسْبيحِ وَ التَّهليلِ حَتّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ وَ كذلِكَ بَعْدَ الْعَصْرِ حَتّى تَغْرُبَ الشَّمْسُ.
حضرت صادق عليه السلام فرمود:
حضرت امير عليه السلام هر بامداد ـ در خطاب به دو فرشته نويسنده اعمال ـ مى فرمود: مرحبا بر شما دو فرشته بزرگوار و ياد داشت كننده اعمال ـ به خواست خدا امروز نيز ـ آنچه دوست داريد بر شما املا خواهم كرد، و به دنبال اين تعهد به ذكر: «سبحان اللّه و لا اله الاّ اللّه » مشغول مى شد تا خورشيد طلوع مى كرد. و هنگام عصر نيز تا غروب آفتاب، به همان ذكرها مى پرداخت.
فرشتگان مأمور الهى كه بر هر كس گماشته شده اند و در قرآن از آنان با صفت رقيب و عتيد ياد شده است، حرفها و كارهاى نيك و بد انسان را مى نويسند. بنابراين سخنان و اعمال ما مثل املا گفتن از طرف ما و نوشتن از سوى آنان است. بهتر آنكه جز حرف خوب نزنيم و جز عمل صالح انجام ندهيم.