حديث و آيات: مقدمه
سَمِعتُ أباعَبدَاللّه ِ عليه السلام يَقُولُ:
كانَ أَميرُالْمُؤْمِنينَ عليه السلام أَشْبَهُ النّاسِ طُعْمَةً بِرَسُولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله كانَ يَأْكُلُ الْخُبْزَ وَ الْخِلَّ وَ الزَّيْتَ وَ يُطْعِمُ النّاسَ الْخُبْزَ وَ اللَّحْمَ.
حضرت صادق عليه السلام فرمود:
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در نوع غذا شبيه ترين افراد به پيامبر خدا صلي الله عليه و آله بود. او خود نان و سركه و روغن زيتون مى خورد و به مردم ـ مهمانان خود ـ نان و گوشت مى داد.
از اسارتهاى انسان، اسير شكم بودن است. شيوه زندگى پيامبر و على عليه السلام بسيار شبيه هم بود. هر دو ساده زيست و دور از تجمّل بودند، قناعت مى كردند و به غذاى ساده اكتفا مى كردند. در عين حال به ديگران غذاى بهتر مى دادند و اين نوعى حرمت نهادن به مردم و ادب مهمان نوازى بود كه در اسلام به آن سفارش شده است.