قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله:
يا عَلِىُّ اِنَّ اللّه َ جَعَلَكَ تُحِبُّ الْمَساكينَ
وَ تَرْضى بِهِمْ أَتْباعا وَ يَرْضُونَ بِكَ اِماما.
پيامبر گرامى اسلام صلي الله عليه و آله فرمود:
يا على، خداى متعال تو را چنين قرار داده كه بينوايان را دوست مى دارى و آنان را به عنوان پيروان خويش بپسندى و آنان هم تو را به پيشوايى و امامت بپسندند.
در شيوه حكومت، سياستِ مردمى و جانبدارى از مظلومان و محرومان از اصول كلّى زمامدارى امير مؤمنان عليه السلام بود. او مردم را دوست داشت، مردم هم او را دوست داشتند. همدلى دو جانبه بين پيشوا و پيروان وجود داشت و اين از افتخارات آن امام عدل و اسوه جهاد و الگوى حكومت بود و تكيه اش بر همين توده هاى محروم و طبقات مستضعف بود كه هم هنگام نياز، در صحنه حاضرند و هم بار كمتر بر دوش حكومت به شمار مى روند.